Voorzitterschap(pen) voorbij

Bronzen beeld van Cor Litjens – bijzonder geschenk van Ds. Visscherfonds – markeert laatste voorzitterschap in een lange, boeiende reeks
Cor Litjens – Bouwstop 1 Brons

Anders dan bij de meeste besturen van verenigingen en stichtingen kennen de statuten van het Ds. Visscherfonds geen leeftijdsgrens voor bestuursleden en evenmin een maximum aantal termijnen voor het bestuurslidmaatschap. Die beperkingen zijn eind jaren negentig op verzoek van John Haalmeijer – toen het oudste bestuurslid – uit de statuten van de Stichting Volwassenenzorg en het Ds. Visscherfonds geschrapt. De vierjaarlijkse herbenoeming is trouwens een formaliteit tenzij een bestuurslid zelf aangeeft geen nieuwe termijn te ambiëren. Ruim voor mijn eventuele herbenoeming per 1 januari 2023 deelde ik mijn medebestuursleden mee, dat ik mijn voorzitterschap, dat ik vanaf 1987 vervulde, wilde neerleggen in verband met persoonlijke omstandigheden. Wel zegde ik toe voorlopig bestuurslid te blijven met de website en de beleggingscommissie als aandachtsvelden.

Bestuursdiner Ds. Visscherfonds in wijnkelder van Restaurant Groenewoud. Van links naar Rechts: Mieke Gieling, Leonore Biegstraaten, Ton Seesing, Marielle Ouwens, Ad Lansink, Hans de Hoog, Carien Beurskens, Jan Jaap Schmitz

De feitelijke wisseling van de wacht vond vanwege huiselijke verplichtingen al op 1 september 2022 plaats. Het bestuur had eerder eensgezind Leonore Biegstraaten tot mijn opvolger benoemd. Zij had zich door de tijdige aankondiging van mijn aftreden als voorzitter snel en goed kunnen inwerken. Omdat ook Mieke Gieling, sinds de oprichting van het Ds. Visscherfonds belast met het fondssecretariaat, ook per 31 december 2022 haar werkzaamheden zou beëindigen, besloten mijn collega’s met een bestuursdiner op 21 januari 2023 het afscheid ‘een feestelijk karakter te geven. Zelf mocht ik Mieke Gieling toespreken: zij werkte al bij de Groesbeekse Tehuizen voor mijn toetreden tot het bestuur. Hans de Hoog belichtte mijn voorzitterschap van de Stichting Volwassenenzorg van 1979 tot aan de vorming van Plurijn en van het Ds. Visscherfonds vanaf de oprichting op 1 januari 1987 tot eind 2022.

Mieke Gieling en Ad Lansink kregen een in te lijsten p legpuzzel met het bestuur van het Ds. Visscherfonds in honderd stukjes (Foto: Marielle Ouwens)

Mijn medebestuursleden verrasten mij tijdens het afscheidsdiner met de aanbieding van een bijzonder geschenk: een fraaie bronzen sculptuur van de befaamde beeldhouwer Cor Litjens. Zij wisten, dat ik het werk van de kunstenaar uit Deest zeer waardeer, en die waardering eerder in woorden en beelden heb vastgelegd. Zij vermoedden niet ten onrechte, dat de artistieke verwijzing naar een ladder mij zou aanspreken. De sculptuur zelf – getiteld Bouwstop 1 uit de reeks Illegaal – verbeeldt een bouwwerk van zes verdiepingen, dat hoewel onaf en begrensd door vorm en materiaal tijdloosheid uitstraalt. Cor Litjens zal mij ongetwijfeld nog wel vertellen, wat de diepere betekenis van de naamgeving is. De ‘Bouwstop 1’ doet overigens aan voor- en achterzijde wel denken aan een forse ladder. 

Ad Lansink bedankt Mieke Gieling voor het jarenlange inzet bij de Groesbeekse Tehuizen en het Ds. Visscherfonds (Foto: Marielle Ouwens)

Terugdenkend aan de lange reeks jaren, waarin ik bestuurlijk actief was – vanaf de schooljaren op het Arnhemse KGL met het hoofdredacteurschap van de schoolkrant tot en met de uitreiking van de Ds. Visscherprijs 2022, vroeg ik me af waarom ik in vrijwel alle besturen, waarin ik actief was, het voorzitterschap bekleedde. Was het ambitie of dienstbaarheid, drang of dwang? Na De Bries – de schoolkrant van het KGL – volgde het voorzitterschap van het natuurfilosofisch dispuut De Pyramide van CSV Veritas in Utrecht (1956-1958). Het voorzitterschap van het Stafconvent van de KUN (1966-1971) was achteraf de opmaat voor het vicevoorzitterschap van de Nijmeegse KVP-fractie (1970-1974), en de voorzitterschappen van de CDA-fracties in de Stadsgewestraad (1971-1975) en de Nijmeegse Gemeenteraad (1974-1982).

Ad Lansink bestudeert het geschenk van het Ds. Visscherfonds, onder instemmende blik van Carien Beurskens en Hans de Hoog (Foto: Marielle Ouwens)

Eenmaal fulltime politicus als lid van de Tweede Kamer (1977-1998) volgde het CDA-fractiebestuur (1986-1994) , het voorzitterschap van CDA-commissies milieubeheer en volksgezondheid en het voorzitterschap van de parlementaire onderzoekcommissie volksgezondheid. Tijdens en na mijn politieke loopbaan zouden nog diverse voorzitterschappen het leven in de breedte bepalen. Ik noem de KNVB -Afdeling Nijmegen (1982-1990), het Bestuur Amateurvoetbal en het Bondsbestuur van de KNVB (1990-1996), de Werkgroep Nijmegen-West-Weurt (1998-2000), de MHV ZOW (1996-2006), de Federatie Herwinning Grondstoffen (1998-2011), de Vrienden van het Taborhuis (1995-2012), de Van Zeelandstichting (Huize Rosa te Nijmegen) (2001-2012), de Commissie MER (Interim) (2002-2003), de Gelderse Milieufederatie (2003-2011), de Stichting Zonneboom (2008-2017) en niet te vergeten het Prinsenconvent Knotsenburg (1994 – 2014).

Zijkant Bouwstop 1 (Foto: Ad Lansink)

Op een enkele uitzondering na haalde ik – ook in de Raden van Commissarissen, waarin ik tussen 1998 en 2012 zitting mocht nemen – steeds de statutaire twee of drie termijnen. Waar geen leeftijdsgrens of termijn was vastgelegd – zoals bij het Ds. Visscherfonds – bleef ik langer op mijn post, niet als zetelplakker maar in de overtuiging, dat ervaring en continuïteit soms zwaarder wegen dan de veelal en vaak ook terecht bepleite doorstroming en vernieuwing. Ik werd overigens steeds gevraagd om een bestuurstaak op me te nemen, zelfs wanneer dat niet voor de hand lag, zoals op het terrein van de sport: de KNVB, terwijl ik nooit echt gevoetbald had, en MHV ZOW, terwijl ik nooit een stick had aangeraakt. Kennelijk zagen andere lotgenoten iets in mij, wat ik zelf niet wist. Ook de carnavalswereld was mij aanvankelijk volkomen vreemd, tot ik 1977 gevraagd werd Prins van Knotsenburg (Nijmegen) te worden.

Doorkijk Bouwstop 1 = Zes lagen of toch een ladder (Foto: Ad Lansink)

Gevraagd (en gekozen of benoemd) worden en vervolgens met andere mensen aan de slag gaan om doelen te bereiken of te benaderen: dat bleef en blijft een dankbare opgave, ook wanneer tegenstellingen overbrugd of teleurstellingen overwonnen moesten worden. Kijkend naar de sculptuur Bouwstop I, die ik kreeg van mijn medestuursheden van het Ds Visscherfonds bij mijn aftreden als voorzitter, denk ik niet alleen aan een ladder maar ook aan een bouwwerk van meer lagen: ruimtelijke en artistieke verbeelding van boeiende bestuursperioden op het terrein van politiek, sport, cultuur en volksgezondheid, met hun overeenkomsten en verschillen in materiële en immateriële zin. Bij het omzien naar al die bestuurlijke activiteiten overheerst de dankbaarheid, dat het mij gegeven was in samenwerking met andere bestuurders de gemeenschap te dienen. 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.