Bob Ontrop, beduusd na zijn koninklijke onderscheiding

Bob Albert Ontrop werd geboren op 7 april 1916 te Ede als zoon van Herman Gisbertus Ontrop, luitenant-kolonel (Antwerpen 7 maart 1880-Breda 16 juli 1955) en Cornelia (Nel) Margaretha Theodora Kruymel (Doetinchem 14 november 1880-Breda 31 oktober 1968). Het gezin van Herman en Nel telde drie kinderen, een dochter, een zoon en een dochter uit het eerste huwelijk van Herman. Bob trouwde op 25 november 1942 in Breda met Liny Segers (Breda 25 december 1914-Nijmegen 7 april 1970). Het echtpaar kreeg twee zonen, Rob (1948) en Charles (1950) en een dochter, Yvonne (1953). Bob Ontrop overleed te Nijmegen op 26 november 2012.

Bob Ontrop groeide aanvankelijk op in Ede, een van de garnizoensplaatsen waar zijn vader als beroepsmilitair gelegerd was. Maar als kleine jongen leerde Bob ook ander garnizoenssteden kennen om uiteindelijk in Breda te belanden. Zijn ongewone linkerhand maakte een militaire loopbaan onmogelijk. De jonge Bob koos na afronding van een onbevangen schooltijd voor een ambtelijke carriere. Zijn eerste werkgever was de gemeente Oosterhout, waar hij onderaan de ladder begon als volontair op de secretarie. Hij had er een dagelijkse fietstocht van Breda naar Oosterhout en terug graag voor over. Zijn trouwe fiets kwam ook in de oorlogsjaren van pas. Bob kreeg van de Duitse bezetters een ‘Ausweis’, waarmee inbeslagneming werd voorkomen.De zoektocht naar een echte baan bracht Bob Ontrop kort na de oorlog in Nijmegen, waar hij de gemeente tot aan zijn pensioen in 1980 zou blijven dienen. Eenzaam kamerbewoner was Bob slechts korte tijd. In 1947 trouwde hij met Liny Segers, die hij al in het begin van de jaren 40 in Breda had leren kennen. Het jonge echtpaar ging in 1952 in de Mr Franckenstraat wonen. Daar werden Rob en Charles geboren. Dochter Yvonne volgde enkele jaren later, nadat het jonge gezin verhuisd was naar de Zebrastraat. Verhuizen zat kennelijk in het bloed, want weer een handvol jaren verder gingen Bob en Liny met hun drie kinderen naar de Nijhoffstraat, om daar naar eigen zeggen ‘een kast van een huis’ te gaan bewonen, met een 14 meter lange gang, en helemaal onderkelderd. Menig Nijmegenaar herinnert zich die feestkelder met bar.

Bob Ontrop met burgemeester Guusje ter Horst

Militair werd Bob Ontrop niet, maar hij nam wel de hobby van zijn vader over. Hij ontwikkelde zich tot een verwoed en kundig filatelist, die alles wist van watermerken, kartelrandjes en misdrukken. Het vergrootglas leerde hem de waarde van fouten kennen, een geliefde paradox in de wereld van de postzegelverzamelaars. Zijn bestuurlijke kwaliteiten bleven in de kringen van de filatelie niet onopgemerkt. Ruim twintig jaar was Bob Ontrop secretaris van de Nederlandse Postzegelvereniging, regio Nijmegen. De passie voor postzegels werd overtroffen door de hartstocht voor hockey, de teamsport, die Bob Ontrop al in Breda had leren beoefenen. In 1963 werd de toen nog jonge ambtenaar benaderd door de Dominicanen van het (toenmalige) Dominicuscollege. De rivaliteit met de Jezuieten van het befaamde Canisiuscollege bracht de paters van de Dennenstraat op het idee om een eigen hockeyvereniging te beginnen. Spelen bij Union, de club van de Canisianen, was kennelijk teveel van het slechte. Bob Ontrop hapte toe en werd meteen de eerste secretaris van Zwart Op Wit, de Dominicaanse kleuren. De afkorting ZOW mocht blijven, maar de vertaling niet omdat elders al een club met die naam bestond. Zonder Oefening Weerloos werd het parool van de MHV ZOW, de vereniging, die Bob Ontrop tot aan zijn dood trouw zou blijven. Hij deed zo’n beetje alles wat binnen een vereniging gedaan moest worden, behalve het penningmeesterschap. Dat was een brug te ver voor de oprichter van ZOW, die met evenveel gemak de pen als de scheidsrechtersfluit hanteerde. Zijn eerste wedstrijden floot hij vrijwel meteen in het eerste jaar van ZOW, de laatste toen hij de leeftijd van 87 jaar net was gepasseerd.

Intussen stond Bob Ontrop op het Nijmeegs stadhuis ook zijn mannetje, binnen en buiten de reguliere werktijd Hij klom tot chef van het Bureau Bevolking en waarnemend hoofd van de afdeling Bevolking, Burgerlijke Stand, Militaire Zaken en Verkiezingen. Talloze Nijmegenaren hebben een paspoort ontvangen met zijn handtekening. Door zijn werk kende hij veel mensen, en de mensen kenden hem. Dat vergeetachtige of slordige lieden zijn hulp inriepen, wanneer zij met een verlopen paspoort op Schiphol stonden, of kort voor het vertrek uit Nijmegen ontdekten, dat zij zonder een visum de Verenigde Staten niet in kwamen, deerde Bob Ontrop niet. Integendeel. Hij was vaak bereid om in de avonduren of tijdens het weekend naar de secretarie te gaan om de papieren voor de onfortuinlijke reiziger in orde te maken. Tussen de bedrijven door vond hij ook nog ruimte voor een andere, ook serieuze hobby: het wekelijks bridgen samen met echtgenote Liny, training en opmaat voor echte bridgedrives, die zelden winnend werden afgesloten. Dat hoefde van Bob en Liny ook niet. Zij hadden voldoende aan het geluk van hun gezin, temeer toen bleek, dat de drie kinderen ook ZOW als een tweede thuisbasis gingen beschouwen. In 1970 werd het gezinsgeluk wreed verstoord door de ziekte en het overlijden van echtgenote Liny. De dienstplicht van Rob en Charles maakte het huis aan de Nijhoffstraat nog stiller en leger. Toch pakte Bob Ontrop snel de draad van zijn drukke leven weer op. De brommer, waarmee hij in de weekenden naar de hockeyvelden tufte, werd ingeruild voor een Fiat, niet nadat de man die alles wist van rijbewijzen zijn eigen rose document binnen de kortste keren had weten te bemachtigen.

De voorzitter van ZOW feliciteert Bob Ontrop met zijn koninklijke onderscheiding

Hockey bleef de rode draad in het leven van Bob Ontrop, de clubman in hart en nieren, die naast het fluiten van wedstrijden en allerlei hand- en spandiensten zich mocht beroepen op de enige ZOW-er, die er een legale harem op na hield. Hij was heel wat jaren de enthousiaste en deskundige coach van het damesveterinnenteam, dat met respect de meeste aanwijzingen van hun zelfbenoemde leidsman accepteerden. Tijdens de vele uren op het hockeyveld en in het clubhuis, eerst aan de Dennenstraat, later op de Staddijk zag Bob Ontrop ook nog kans om allerlei zaken in zijn geheugen op te slaan. Thuis gekomen zette hij zich vervolgens zijn bevindingen om in verslagen en voorbeschouwingen voor Bullytin, het clubblad van ZOW. Hij ondertekende zijn verhalen met ‘OOvelder’. Insiders kenden de betekenis van die zogenaamde schuilnaam: Op en Om de velden, nadrukkelijk met twee hoofdletters. Bij de viering van het veertigjarig bestaan van ZOW op 10 oktober 2003 was Bob Ontrop – inmiddels 87 jaar oud maar nog altijd jong van geest – uiteraard aanwezig. De komst van Guusje ter Horst verraste hem niet, wel haar mededeling dat haar bezoek de oprichter van ZOW betrof. Onder grote bijval van de hele vereniging spelde de burgemeester van Nijmegen Bob de versierselen op, behorend bij het lidmaatschap van de Orde van Oranje Nassau. Zij roemde de brede verdiensten van de man, die niet alleen de hockey- en filateliewereld en het Rode Kruis had gediend, maar zich intussen ook nog had bekommerd om het lot van de Polen in de tijd, dat daar de nood gelenigd moest worden. Als lid lid de Stichting Werkgroep Polen legde hij vanaf 1980 contacten met onder meer de Universiteit voor Lichamelijke Opleiding in Krakow. Met de Stichting Nederlands/Poolse Culturele Club organiseerde hij busreizen naar Polen. Ook werden Polen in de gelegenheid gesteld om Nederland te bezoeken en deel te nemen aan de Vierdaagse in Nijmegen. Zo kwam in 1982 de eerste groep Polen naar Nederland om de Vierdaagse Afstandmarsen te lopen. De groep werd via bemiddeling van Bob Ontrop ondergebracht bij particulieren. Tot 1988 waren de Polen vaste deelnemers aan het wandelfestijn. Aangezien huisvesting bij particulieren vaak taalproblemen opleverde, werden de Polen gehuisvest in het Clubhuis van ZOW. En of dat alles nog niet genoeg was, reed hij op zijn eentje met zijn volgestouwde auto naar Polen om de opbrengst van de kledinginzameling zelf op de bestemde plaatsen te bezorgen.

Bob Ontrop – sinds 1975 Lid van Verdienste van ZOW – was tot op hoge leeftijd actief. De fusie van zijn ZOW met Quick in 2006 had nog wel zijn aandacht en instemming, ook al herinnerde in HCQZ – de naam van de fusieclub – alleen de Z aan het verleden. Na zijn verhuizing naar woonzorgcentrum Boszicht liet het geheugen Bob Ontrop steeds meer in de steek. In 2011 was opname in Nijevelt onontkoombaar. Daar ging de ooit lichtende kaars steeds zwakker branden om uiteindelijk 26 november 2012 te doven. Een welbesteed en dienstbaar leven van een bijna-alles-doener was ten einde.

Bronnen

Herinneringen van Rob Ontrop aan zijn vader – 30 november 2012

Persbericht Gemeente Nijmegen, 10 october 2003

Ton Brouwers: ‘Bob Ontrop is overleden’, hockey.nl (Nieuwssite KNHB), 26 november 2012