Enkele kanttekeningen bij het begin van het negentigste levensjaar, met dank voor alle gelukwensen van dichtbij en veraf

De ene dag is de andere niet. Dat geldt ook voor die ene dag waarmee een levensjaar wordt volgemaakt en waarna een nieuw levensjaar begint. Voor mij is 6 juni de dag van 1934, waarop ik in Arnhem op de Kloosterstraat het levenslicht zag, overigens zonder dat toen te beseffen. Tien jaar na mijn geboorte begon de bevrijding van West Europa. Die nog gedenkwaardiger dag van 1944 zou later bekend worden en blijven als D-Day, de dag waarop de geallieerde troepen in Normandie aan land gingen om Frankrijk, Belgie en later ook Nederland te bevrijden van de Duitse bezetters. Arnhem zou pas in het voorjaar van 1945 bevrijd worden, omdat de Slag om Arnhem van 17 tot 24 september 1944 niet succesvol verliep.

De ene verjaardag is evenmin de andere, niet alleen vanwege het alsmaar ouder worden, maar ook omdat zowel veraf als dichtbij de omstandigheden in meer of mindere mate veranderen. Zo kon ik een jaar geleden niet vermoeden, dat ik de loop van de zomer vrijwel full time mantelzorger zou worden. De herseninfarcten, die echtgenote Ans in 2022 troffen veranderden ingrijpend onze gezamenlijke ‘way of life’. Vijf jaar geleden kon ik evenmin voorspellen, dat ik enkele maanden later in het Convention Center van Kuala Lumpur de prestigieuze ISWA Publication Award 2018 zou krijgen voor mijn boek Challenging Changes – Connecting Waste Hierarchy and Circular Economy.

Over de periode van vijf jaar gesproken: zelf zei ik ruim dertig jaar geleden tegen Celine Hasker, mijn trouwe en betrokken medewerkster in de Tweede Kamer. dat de laatste vijf jaren van mijn leven tot dan toe steeds de mooiste waren geweest. Het was een reactie op haar teleurstelling, dat ze al dertig jaar werd. Misschien geldt die uitspraak van de mooiste vijf jaar nog steeds, ook al nemen zorgen en beslommeringen toe. De ouderdom komt immers met allerhande gebreken, De beperkingen – lichamelijk, soms ook geestelijk – worden groter en de leefruimte wordt kleiner. Toch overwegen dankbaarheid en blijdschap, ook op de D-Day van 2023, nu dienstbaarheid geboden is en volhouden het parool blijft.

De opslag van foto’s in de ‘cloud’ biedt de speurneuzen van Apple de gelegenheid om via gezichtsherkenning, algoritmen en AI – de nu spraakmakende Artificial Intelligence – regelmatig persoonlijke terugblikken te genereren. De hard- en software-gigant verraste mij op mijn verjaardag met de terugblik ‘Ad: door de jaren heen’: een willekeurige greep uit de bonte verzameling van beelden, vooral uit de pro-corona-jaren. Dat de presentatie van Challenging Changes in Brussel, de uitreiking van de ISWA Publication Award 2018 en de voordrachten in Libanon, Zuid-Afrika, Zweden en Noorwegen een plek verwierven lag voor de hand. Ook de rondjes in het Rijk van Nijmegen mochten er zijn.

De ene verjaardag is de andere niet, ook omdat met het toenemen van de leeftijd de zekerheid van het halen van nieuwe mijlpalen steeds kleiner wordt. De talrijke felicitaties – vooral via sociale media als E-mail, Facebook en LinkedIn – doen daar niets aan af, maar zijn wel een mooie opsteker voor het vasthouden van de koers en het doorzetten op de verdere levensweg. Ik uit mijn dankbaarheid voor de vele goede wensen met enkele kleurrijke beelden uit eigen tuin: het domein, waarin ik nu vaker verblijf dan in eerdere jaren, om te verpozen maar ook om mantelgardenier te worden. Ook het gras, de planten en heesters en zelfs de bomen hebben zorg nodig. Of niet soms?