Prins ben je even, ex-prins de rest van je leven’. Die gevleugelde woorden van ‘feursitter’ ex-Johan I (Klomp) klonken vanzelfsprekend bij de inauguratie van ex-prins Roy I (Wolf). De jongste ex-prins kreeg meteen te horen, dat de beste prins van alle tijden op zijn vroegst over een half jaar wordt geproclameerd. De rest van het leven: dat is voor de meeste ex-prinsen meer dan een halve eeuw, zo bedachten Frans II (Hendriks) en Ad I (Lansink), toen zij als laatste duo van de courtage de in een Franciscaner pij en een aan koorden geketende Roy I begeleidden naar Mariken op de Grote Markt en Moenen bij de Stevenstrappen. Omstanders keken verbaasd naar het voor de in kielen gestoken ex-prinsen, die zich met fakkels enig licht verschaften. Die verbazing gold ook de hoofddeksels van de ex-prinsen alias fakkeldragers: Romeinse helmen, die er vervaarlijker uitzagen dan zij feitelijk waren. Enkele oudere exen merkten op, dat zij toch wat gemist hadden bij hun toetreden tot het convent. Hun jaloersheid verdween toen zij zagen hoe Roy I op zijn knieën de trappen van Moenen overwon. Of het applaus van toevallige omstanders bedoeld was voor de klauterpartij van het nieuwe lid van het Prinsenconvent of voor de eendrachtige wijze, waarop de gehelmde ex-prinsen het Al Mot ik Krupe zongen, blijft ongewis. Intussen blijft het Convent van Ex-Prinsen groeien. Dat bleek niet alleen uit de lengte van de fakkeloptocht, maar ook uit de uitdijende cirkel van ex-prinsen rond de Hommage aan de Sint Steven voor de slotact van het ritueel. De inauguratie voldoet namelijk aan de omschrijving van een ritueel: een opeenvolging van handelingen in een bepaalde volgorde en op een bepaalde plaats. Van Dale karakteriseert een ritueel als een geheel van overgeleverde gebruiken en plechtigheden in verband met belangrijke momenten in het (openbare) leven. De ex-prinselijke inauguratie is weliswaar pas bedacht en overgeleverd maar is nu al een vast item op de Knotsenburger agenda. Overigens is op 13 april 2023 een element van het ritueel aangepast. De traditionele intredetoespraak, destijds onmiskenbaar prerogatief van de betreurde Bas I (Teurlings), werd voor de eerste keer gehouden door het tot dan toe het jongste lid van het Prinsenconvent. Mark I (Buck) kon dus meteen aan zijn opvolger laten zien en horen, hoe de inhuldiging van een nieuwe ex-prins onder woorden kan worden gebracht. Zoveel is zeker: het inauguratieritueel is binnen een decennium tot het Nijmeegse erfgoed gaan behoren. 

Schaaralaaf 348