Van lees en huiver via yep en #kuch naar gewoon omdat het kan. Of kijk en geniet.

Wie regelmatig rondstruint op Twitter, het soms allesbehalve sociale medium, kent waarschijnlijk het bijzondere jargon van veel twitteraars of tweeps. Ik doel niet op een afkorting als idd of het gebruik van ….., ingegeven door de vroeger tot 140 tekens beperkte ruimte van het snelle kanaal. Ik doel wel op (combinaties van) woorden, die in normale spreek- en schrijftaal weinig voorkomen. Een van de eerste combinaties, die mij jaren geleden opviel, was lees en huiver: een waarschuwing voor een onverwachte onheilsboodschap. Jan Rotmans, de Rotterdamse professor die Nederland destijds graag zag kantelen, gebruikte lees en huiver zo vaak dat het uitblijven van kantelen menig twitteraar zal hebben verbaasd. Kijk en geniet lijkt mij intussen een aardiger oproep. Maar die tweet vergt beelden. Dat is voor een snelle tweeper waarschijnlijk een lastige opgave. Lees en huiver wordt nauwelijks meer gebruikt als aandachttrekker. De trending topics van vandaag en morgen – #Covid19, #Trump, #Europa, #Klimaat – hebben uit zichzelf genoeg attentiewaarde. De coronapandemie, de strijd om het Amerikaanse presidentschap, de verdeeldheid in Europa en de verandering van het klimaat kennen geen grenzen. Sterker nog: het nationalisme werd een internationaal probleem, en daarmee lees- en leerstof voor de wereldwijde ’tweeps society’.

Opvallend is ook de uitroep Yes of Yep van twitteraars, die Ja te gewoon vinden. Andere twitteraars beginnen met Dat, ook met een hoofdletter omdat Dat het enige woord is wat zij schrijven. Dat dus, als wijsvinger en impliciete instemming met het geretweete of beantwoorde bericht van een andere twitteraar.  Nadenken over een eigen tekst is dan overbodig voor die verstokte lezers van andermans berichten. Het gebruik van Dat bij retweeten van meningen van andere tweeps verwordt tot een uitroepteken, hoewel soms een vraagteken beter past bij deze legitieme vorm van plagiaat. Opvallend is intussen, dat nogal wat twitteraars bij hun persoonsbeschrijving expliciet een disclaimer opnemen. Retweeten is geen blijk van instemming, schrijven die kopieerders. Waarom dan vermenigvuldiging van een bericht? Is het bewondering of toch verwondering? Man, man, man is ook een geliefde twittercombinatie, merkwaardig genoeg nooit vrouw, vrouw, vrouw laat staan een genderneutraal woord, hoewel mens, mens (of menseh..) niet zou misstaan. Trol, trol, trol zou ook kunnen, nu het vroeger mythische wezen het geschopt heeft tot een figuur, die zich van geen kwaad bewuste web-genoten uit de tent lokt met verzinsels, alternatieve feiten en scheldwoorden. Wie de juiste trukendoos kent, weet de weg naar het trollenvat waar de ongelikte beren van de sociale media verzuren in het vocht van hun eigen ongelijk. Nee: doe mij maar kijk en geniet.

Zucht is ook zo’n woord, dat sommige twitteraars graag gebruiken. Je hoort ze zuchten – met of zonder vertwijfeling – wanneer ze weer eens iets ongehoords op het spoor zijn gekomen, of ten einde raad zijn geraakt door onbegrijpelijke uitspraken. Geliefd is ook het gebruik van #kuch, meestal meten hashtag om een tweet af te sluiten. Kuchen; een milde vorm van hoesten om een zacht ongenoegen te uiten. Je moet er maar op komen.Sinds twitter de ruimte heeft vergroot tot 280 tekens, gebruiken sommige twitteraars retorische lievelingszinnen om hun gelijk te onderstrepen. Na een stevige stelling of uitspraak volgt dan de zin: Mag ik dat zeggen, meteen gevolgd door: Ja dat mag ik zeggen. Het zijn veertig min of meer verspilde lettertekens. De nieuwste twittertaal is Gewoon omdat het kan (of mag), meestal bij een foto ver van huis. Elke dag een foto uit Hongkong, gewoon omdat het kan. Reislust kent geen grenzen, nog niet. Evenmin als ergernis over trollen en andere nietsnutten, die twitter met wartaal voeden. Zou het dan toch tijd worden voor een harde #twexit? Of houd ik het op kijk en geniet, waar ook?