De Oranje Generaal op de Sint Annastraat in Nijmegen; op de achtergrond het Radboud UMC (Foto: Ad Lansink)
Nog steeds zie ik hem daar staan, bij de intocht van de 100e Vierdaagse, op die zonnige vrijdagmiddag, voor het terras van de Nijmeegse Hofraad en de Stichting Jupla; voortzetting van de ooit door PricewaterhouseCoopers begonnen ‘hospitality’, vlak bij het Radboud UMC. De traditionele disk jockey had een pittige versterking gekregen van C’est Tout: het befaamde orkest, dat op de Nijmeegse carnavalszaterdag de Hofraad begeleidt op zijn dwaal- en dweiltochten . De overigens terecht betalende gasten van het bijzondere ‘event’ op de Sint Annastraat hadden over niets te klagen. Integendeel. Bier, bitterballen, broodjes met allerhande beleg en wat dies meer zij, een goede sfeer en zoals gezegd: prima muziek, die de ‘overgebleven’ Vierdaagselopers – altijd nog ca 42.500 wandelaars – een extra boost gaf.
Winfried Witjes, alias de Oranje Generaal in vol ornaat, met trofee (Foto: ANP)
Nog zie ik hem daar staan, de statige Oranje Generaal, bij de blazers en trommelaars van C’est Tout in hun (ook) oranje poloshirts. Sommige outsiders zagen in de volledig in oranje gestoken Winfried Witjes de dirigent van het weer welluidende dweilorkest. Maar insiders wisten wel beter, net zo als de vele Vierdaagselopers, die met de Oranje Generaal een selfie schoten, of zich lieten fotograferen door een bereidwillige omstander. Zij herkenden meteen de hartstochtelijke oranje-fan, die het Nederlands elftal op alle binnen- en buitenlandse avonturen volgde. In Nijmegen salueerde de Oranje Generaal met het wat fors uitgevallen hoofddeksel voor de langs trekkende militairen. Individuele wandelaars begroette hij met gladiolen, die gulle lopers hem in de handen hadden geduwd. De wandelaars – vrijwel allemaal lachend – genoten van de man, die uitgegroeid is tot de officieuze sportmascotte van Nederland. Elstenaar Winfred Witjes genoot zelf ook van de rol, die hij zichzelf bij de intocht van de Vierdaagse had aangemeten: een enthousiast binnenhalen van al de mannen en vrouwen, die de hitte en de regen achter zich hadden gelaten, en gezond en wel op weg waren naar het zoveelste Vierdaagsekruis.
De Oranje Generaal verwelkomt de omvangrijke groep van de Nederlandse politie (Foto: Ad Lansink)
Wat een mooi feest, toch, zei hij mij, toen we elkaar spraken, kort voor de bezemwagens te kennen gaven, dat nu echt de laatste lopers voorbij waren. Het was intussen zes uur. De Oranje Generaal had vanaf twaalf uur vrijwel onafgebroken de lopers verwelkomd, zichtbaar genietend van de vonken van (h)erkenning van talloze wandelaars. Twee dagen later – zondagmiddag 24 juli 2016 – lees ik op de website van Omroep Gelderland het bericht, dat de Oranje Generaal – ’s ochtend plotseling is overleden. Op weg naar Schiphol, waar hij de Nederlandse deelnemers aan de Olympische spelen zou uitwuiven is hij – nog pas 58 jaar oud – geveld door een hartstilstand. Het is bijna niet te geloven: de man, die mij nog geen twee dagen eerder uitbundig vertelde, dat hij met onnoemelijk plezier het Nijmeegs en tegelijk internationaal wandelfeest had beleefd, zou nooit meer kunnen doen wat hij vanaf 1988 met zoveel inzet had gedaan. De 100e Vierdaagse werd het wandelevenement met de records: het aantal deelnemers, het aantal uitvallers, de hoge temperatuur, het aantal dagen met vervroegde start en verlengde binnenkomst. Maar die 100e Vierdaagse is ook het laatste sportevenement, waar Winfred Witjes – de Oranje Generaal – zijn aanstekelijk enthousiasme deelde met de vele omstanders. De ‘selfies’ vormen een tastbare herinnering aan een markante man.